Roland stond in de jaren zestig in Oostende ‘op wacht’, zette er belangrijke stappen als beginnend muzikant en verloor er zijn hart aan de weidse zee. Overdag op post in de kazerne en ’s nachts -via de regenpijp boven de keuken- richting La Chèvre Folle waar Roland leerde jammen en een innige vriendschap met Arno ontstond. Roland vertoeft veel en graag in Oostende. Niet alleen tijdens zonovergoten Theater aan Zee dagen, maar ook op momenten dat de woeste zee fors tegen de dijk en de duinen inbeukt.
“Toen ik er begin jaren zestig mijn legerdienst deed, was Oostende voor mij de eerste kennismaking met een bruisende stad, een havenstad bovendien. Je had er de Ferry-boten die volgepropt zaten met Engelsen. Zij zongen in de Langestraat luidkeels mee met de live-muziek die in de talrijke café’s op Decap orgels gebracht werd. Freddy Cousaert had er zijn club waar Engelse groepen optraden en waar je Amerikaanse soul kon horen lang voor het in de mode was. In La Chèvre Folle verzamelden de kunstenaars en Franse intellectuelen. En ik? Ik genoot met volle teugen van de bruisende stad. Wanneer ik nu in Oostende kom, proef ik nog steeds die verdwenen sfeer en voelt het voor mij als ... thuiskomen”.
“Ik beschouwde de kazerne meer als ‘een kot’. Na het appel ging ik niet naar bed maar ontsnapte er met een ‘blue jeans’ en rolkraagtrui onder mijn uniform. Wat een geluk dat het maritiem uniform toen uitgerust was met ‘pattes d’élephant’. Toen ik na vijftien maanden in café De Stop - ik zat er iedere avond- vertelde dat ik afzwaaide en wilde trakteren, geloofden de andere stamgasten mij niet. Ze hadden nooit gedacht dat ik in Oostende mijn legerdienst deed.”
Muzikaal leeft Roland niet in het verleden. Hij is op zijn vijfenzeventigste muzikaal vrijer dan ooit. Eerder dit jaar verscheen de plaat ‘Folksongs from a Non-Existing Land’, een mysterieuze trip in de duistere en magische wereld van zijn schepper.
Zelf deelt hij zijn oeuvre in als ‘Ethno-Pop-Folk’ want “dat is de definitie die ik zelf leuk vind” giechelt hij vrolijk, “De man die de aarde verkent met ogen en oren wijd open, ondergedompeld in de magie van deze wereld. Later verwerk ik mijn indrukken door teksten te schrijven en muziek te maken. Ik ben onderweg sinds de jaren stillekes, het bracht mij langs de meest diverse landen en continenten. En het zal nooit veranderen, maar waar ik ook kom ontstaat muziek. Muziek die nieuwsgierigheid, transparantie en rusteloosheid ademt.”
Welke muzikanten onze aangespoelde Oostendenaar op 13 december precies zal meebrengen, weet hij zelf nog niet. Het zal van de getijden en de stand van de maan afhangen. Weet alvast dat hij je op een eigenzinnige trip zal meenemen.
