Residentenfestival KIEM

In Le Voyageur Immobile gaan Farbod Fathinejadfard en Michiel Soete op zoek naar een scharnier tussen muziek en tekeningen. Michiel musiceert en Farbod tekent. Een ontmoeting met theater als gemeenschappelijke bodem. De wrijving die hierdoor ontstaat wordt naar de oppervlakte getild. Farbod en Michiel gaan op zoek naar wat er is en wat er niet meer is, via live muziek en live tekenen.

Eén van hen is getraind als acrobaat, de ander als mime-acteur. Eén van hen komt vaak te laat, de ander te vroeg. Eén van hen trekt zijn nagels eraf, de ander bijt ze. Beiden zoeken naar manieren om klaar te zijn voor het onontkoombare.

Ways of being ready is een multimediale performance met videowerk. Wie ze waren, wat ze proberen, hoe ze werken is integraal onderdeel van de voorstelling. 

Ze zijn graag gezien en strooien kwistig knuffels, high fives en selfies rond. Maar soms, heel soms, wil de persoon in het pak ook gewoon eens ontsnappen uit die wereld.

In deze voorstelling wordt het mascottepak langzaam maar zeker uit elkaar gehaald, tot er een unieke ontmoeting plaatsvindt: die tussen het publiek en de persoon in vermomming. In Mascotte wordt met een kwinkslag nagedacht over identiteit, beweging en maatschappij, op een toon die voor kinderen én volwassenen bevatbaar is.

Pre-productie, ideeën toetsen, inspiratie opdoen, spelen, proberen, schrappen, plezier maken. Het album is voorzien voor 2023, maar Naomi test al enkele gloednieuwe songs.

Schrijver en journalist Jaap Tielbeke (NL) geeft een lezing over hoe we met de klimaatkwestie omgaan sinds de jaren 1970. Na verloop van tijd zullen de leden van DE HOE (fusie van het voormalige compagnie de KOE en Hof van Eede) Jaap onderbreken. Een ding staat vast: de onderbreking zal uitmonden in een scène, de monoloog van de gast wordt een dialoog – tussen DE HOE en de spreker, tussen de acteurs onderling – de onderbreking wordt een nagesprek. Maar dan één dat van a tot z uitschreven en ingestudeerd is. Al zullen de acteurs dat ten stelligste ontkennen (maar ook dat staat op hun briefje). Omdat DE HOE gelooft dat het geschreven woord levendiger is, nauwkeuriger ook, omdat DE HOE gelooft dat je spontaan niet op je echtst bent.

Het ene moment zoetgevooisd en melodieus à la Feist en Grizzly Bear, daarna ogenschijnlijk stuurloos en onstuimig à la Atoms For Peace.

In In the Middle of Nowhere focussen Kristien De Proost en de Braziliaanse acteur Frederico Araujo zich op de paradox van het midden: hoe de mens tegelijk bij anderen wil horen en zich ervan wil onderscheiden.

Aline Eugenie Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, verbleef tijdens de Tweede Wereldoorlog meer dan een jaar in Ravensbrück, een vrouwenconcentratiekamp in Duitsland. Een trauma tijdens haar verdere leven. Ook voor haar dochter, de moeder van Stefanie.

Moddertong is verteltheater dat zich losjes tot de begrippendriehoek ‘moeder’, ‘taal’ en ‘aarde’ verhoudt. Langs welke routes kunnen we het vaderland ontvluchten richting moeder aarde? Moeten we onszelf daar nieuwe talen aanleren? Wat moeten we er afleren? Hoe zou het alledaagse leven er in de nabije toekomst uit kunnen zien?

Sébastien Hendrickx werkt onder dezelfde titel meerdere jaren door aan deze voorstelling, die onder invloed van een doorlopend onderzoek en voortdurend wijzigende omstandigheden steeds andere gedaanten zal aannemen. Moddertong gaat dus niet in ‘première’ en daarna op ‘tournee’; elk nieuw toonmoment is een volwaardige voorstelling. 

Een jaar voor zijn dood ontmoet Franz Kafka tijdens een wandeling door Berlijn een klein meisje met een gebroken hart. Ze is haar pop kwijt. Om haar te kalmeren stelt Kafka zich voor als de postbode van de poppen en vertelt hij dat de pop op reis vertrokken is. Drie weken lang wijdt Kafka zich uitsluitend aan de poppenbrieven die hij elke dag aan het meisje voorleest. Tot uiteindelijk beide zielsgenoten getroost hun eigen weg uitgaan.

Met deze mogelijks waargebeurde parabel onder de arm, maakt Thomas Janssens een voorstelling over opgroeien en afscheid nemen. Over de onvergelijkbare band tussen ouder en kind. Poppentheater waar de achterkant belangrijker is dan de voorzijde!

Life overtakes me is een documentaire over kinderen in Zweden die lijden aan een comagerelateerde ziekte genaamd ’Sneeuwwitjesyndroom’, veroorzaakt door de onzekerheid van hun legale status. Kim Snauwaert en Mira Bryssinck onderzoeken situaties waarin een lichaam bevriest ter bescherming van zichzelf, of waarin een lichaam het op andere manieren overneemt.

KRAMP is een 'work in progress' lezing door Kim Snauwaert en Mira Bryssinck. 

Stefanie toont work in progress van Ravensbrück, een verhaal over connectie en context, over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben op je leven. Maaike nodigt je uit in het Lilian-eum, een erotische kamer uit de jaren tachtig. Een privé-kabinetje dat kunstenares Liliane Vertessen installeerde in een achterafkamertje bij haar schoonouders. Sébastien toont Moddertong, verteltheater in het Vlaams, doorspekt met andere talen, dat zich losjes verhoudt tot de begrippendriehoek: moeder, taal en aarde.

We zoomen in op de kiem van hun werk, waar ze nu staan en wat het kan/zal worden.

Sabam for Culture schuift ook mee aan om het te hebben over hun brede ondersteuning door middel van beurzen voor makers: de beurs voor creatie van podcasts en audioverhalen, de residentiebeurs, creatiebeurzen en de ontwikkelingsbeurs Jonge Makers.

Hapjes en drank zijn van het huis, dus noteer alvast met stip zaterdag 1 oktober om 12:30.

Vrijdagavond gooien we de benen los op een dj-set van Deejay Pasquale. Zaterdagavond maakt Ronnie van de Radio het mooie weer. Een swingend einde van de eerste twee KIEM-festivaldagen!

ARIAH LESTER gaat samen met Marta Gonzalez en S’Yo Fang op zoek en baant zich een weg langs pop, jazz, Venezolaanse folk en opera. Zijn liedjes brengen je in een sensuele vingerknip van het brandende vuur van de hel naar de poorten van de kosmische liefde.

Van vreugde en hoop beland je plots in duisternis en mysterie. Na stormen met donkere boten en epische verhalen, heersen dan weer zachtheid en troost. Meeslepende trip.

“Two is not a solo is ontwapenend theater én een knettergoed concert”★★★★☆ Volkskrant 

Voor haar nieuwe theatersolo TWO. Is not a solo. klopte Lisa Verbelen aan bij muzikant Hendrik Lasure. Want de solo wordt een duet. Op muziek. "Taohop, zo hebben we ons nieuwe genre gedoopt," zegt Lisa. De teksten zijn een flow van beelden en ervaringen gebaseerd op het thema 'tegenstellingen'. Lisa kijkt daarvoor onder meer naar het taoïsme, een oude religie uit China, en hoe zij omgingen met tegenstellingen.

Engels gesproken

Zo ja, dan nodigen we je graag uit in het Lilian-eum, een erotische kamer uit de jaren tachtig. Een privé-kabinetje, dat kunstenares Liliane Vertessen installeerde in het achterafkamertje van de schoonouders van Maaike Leyn. Een intieme ruimte die nooit het daglicht zag, maar nu veertig jaar later een plekje krijgt in De Grote Post.

We maken je vast met riemen, blinddoeken je en vertellen het verhaal achter een bijzonder kunstwerk. Ontdek het mysterie van het Lilian-eum.

Met De Grote Post als decor en als podium bewegen de interventies zich op de grens tussen architecturale sculptuur, sociaal experiment, theater en choreografie.

Om op een duurzame manier te investeren in het werk van jonge makers, ontwikkelden Theater Aan Zee, Sabam for Culture en De Grote Post een creatiebeurs gericht op laureaten van TAZ. Jonge makers krijgen de kans om tijdens KIEM hun project live te pitchen bij een jury en publiek. De winnaar ontvangt 10.000 euro (voorzien door Sabam for Culture en TAZ) en mag rekenen op een residentie van 2 weken in De Grote Post. Het geselecteerde project wordt ook getoond op TAZ 2023 of 2024 en wordt ondersteund door de artistieke kern van TAZ en De Grote Post. Ontdek in primeur de nieuwe projecten van beloftevolle makers en collectieven. 

Welk jong talent haalt de prijs binnen? Kom kijken naar de pitches op KIEM op vrijdag 30 september tussen 15:00-17:00 en daarna naar de bekendmaking om 18:30.