Missie (te Goma, in 't jaar 2008)

"Dangereuze wegen…wees blij dat ge wegen hebt! In Congo zijn er geen meer…Nu moet ge een versleten vliegerke nemen waarvan de zetels soms vervangen zijn door plastieken tuinstoelen en dan zit ge tussen de mamans…."

"Ze zijn altijd wel iets aan het verbouwen als ik in België ben... Is dat waar dat ge nu al van die ligbaden hebt van van die broebelingsjes, zo van onder?..."

"Missionaris worden dat is iets raars. Ik zat op het college en ik deed niet eens Latijn. Ik was nogal een flierefluiter als ik dat nu hoor, nogal werelds blikbaar. Ik ging graag, ik ging met de meisjes om en allemaal."

Het was een vrijadgavond, november ’96, en wij waren aan het biljarten met een paar confraters. Zij waren met tien-, vijftien man en ze sprongen naar binnen. AFDL, mannen van Kabila pére, eigenlijk Rwandezen. Iedereen wist dat Kagame daar achter zat. We wisten dat ze zouden komen. De Rwandezen waren zeer kwaad op de Witte Paters. Wij hadden verteld wat er gebeurd was…"

Wij kozen, wij hebben gekozen.
Ge moet niet ban zijn van te kiezen, dat mag groeien, uw echo.
Ge moet niet bang zijn van bang te zijn. Ge zijt 't toch.
Ge moet niet bang zijn eenzaamheid. Ge zijt dat altijd.