Double Bill: Halloween

Marina Cherry - Only Bones v 1.6

Slungelige loidlings. Knisperige Schloompings. Stekelige Spa-doo-dlings.

Marina Cherry tippelt, piept en zoemt door een miniatuurruimte in haar solovoorstelling. Wat volgt is een fysieke, eigenzinnige en soms vervreemdende trip vol bizarre bewegingen en absurde details. Fragmenten van haar innerlijke wereld botsen tegen de grenzen van het podium. Deze voorstelling is een vervolg op Only Bones (v.1.0) van Thomas Monckton, en past binnen het gelijknamige project: minimalistisch fysiek theater met strikte regels — slechts één licht, geen tekst, geen decor, geen rekwisieten, en alles binnen een beperkte ruimte. Binnen die beperkingen weet Marina een krachtige, creatieve en humoristische performance neer te zetten. Ze verkent hoe ver je kunt gaan met bijna niets. Een brutale mengeling van lichaam, verbeelding en precisie: het banale wordt buitenaards, het kleine groots.

Courtney May Robertson - HUNTER

”In de kern gaat HUNTER over gevaarlijk obsessief verlangen. Het soort bedwelmend verlangen dat je bij de keel grijpt, je vastpint en je leven neemt; je laat het je vernietigen en je geniet van elke seconde.” - Courtney May Robertson

Een interdisciplinaire voorstelling die kritisch kijkt naar de vrouwonvriendelijke rollen in pornografie, horror en melodrama. Met haar hyperrealistische pop onderzoekt Courtney May Robertson hoe het groteske, (seksuele) perversie en emotionele overdaad kunnen dienen als symbolen voor lichamelijke autonomie. In een afgesloten privékamer vervaagt de grens tussen afstoten en aantrekken, terwijl schaamte wordt opgeschort en walging transformeert in intrige. De voorstelling, voortgestuwd door een industriële soundscape van 'Acidic Male', omarmt zelfvernietiging als een daad van zelfbehoud.