Terwijl ik daar sta begint het water zich terug te trekken, alsof er een stop is losgetrokken. Het grijze water van de Noordzee verdwijnt en onthult een land van heuvels en dalen, van kronkelende rivieren, meren en bossen. En dan komt het land huiverend tot leven.
Ooit lag er voor de Belgische kust het eiland Testerep. Van Oostende aan de ene kant tot Westende aan de andere. Tot de mensen kwamen, het eiland bebouwden, de bomen kapten en het onvermijdelijk ten prooi gaven aan de golven. Oostende trok zich enkele honderden meters verder terug op de nieuwe kustlijn en het eiland verzonk voor eeuwig in de golven. Testerep is nu een fantoom, inclusief fantoompijn. Een metafoor voor hoe wij omgaan met de kwetsbare plek waarop wij nochtans moeten leven en het water dat altijd in beweging is.
Op vrijdag 2 december is er de première van de voorstelling Testerep in De Grote Post. Testerep is een ballade. Een reeks liederen en verhalen van een vergane tijd, geënt in de geschiedenis van de altijd veranderlijke kustlijn en een eiland dat wegzinkt in de zee en gebracht door een grote ploeg acteurs-zangers-muzikanten: het verleden als spiegel voor vandaag.
Zes personages – oerfiguren: mythisch en volks tegelijk - blijven steeds dezelfde, de plek ook, het verhaal verandert om hen heen. Telkens een nieuwe poging van het verzonken eiland Testerep en haar bewoners om te weerstaan aan de golven. De zes spelers/muzikanten voeren alle liederen en theatermuziek live uit. Plots speelt een eenzame trompet, een korzelig baslijntje kronkelt onder een dialoog, een betoverend stuk koormuziek barst uit.
Net zoals bij vorige voorstellingen creëert TG Vagevuur een monumentaal en dynamisch beeld op de scène. Ingebonden pakken vormen een eiland dat doorheen de voorstelling van vorm kan veranderen, uit elkaar kan vallen en dan toch weer - als in een net - kan opgetrokken worden om verder te trekken.
Het refereert aan verhuizen, uw boeltje bij elkaar pakken, (klimaat)vluchtelingen,… Het scènebeeld beweegt mee, net zoals de personages, met de tijd.
Testerep gaat over de grijze en mysterieuze Noordzee, waarvan de rand veel minder vastligt dan we ons voorstellen. Als bijna een levend wezen heeft de zee ons gevormd, heeft ze ons land gevormd en de mensen die er wonen: het ‘Flamenland’ – het overstroomde land.
Zonder vaste identiteit: beweging, versmelting, vervorming is onze identiteit. Overstroomd worden is misschien wel onze aard. Verhuizen. Nieuwe plekken zoeken. Aanpassen. Versmelten. Mee bewegen. Over die zee die nu een pretpark is, maar eerlangs vooral een bron van rijkdom, een verbindingsweg naar andere landen; tegelijk een bedreiging en een mogelijkheid, eerder een doorgang dan een grens.
Maar Testerep gaat ook en vooral over de niet aflatende, maar steeds falende, poging van de mens om de natuur - om de zee - te temmen. Met duinenrijen, dijken vol kraampjes en torenhoge appartementsgebouwen hebben we een muur voor de zee gezet. Maar die zee, die laat zich niet kooien. En hoe wij op de kust ingrijpen, bepaalt – zoals in het historische Testerep – hoe de zee ingrijpt op ons. De link met de klimaatverandering ligt voor de hand.
Testerep is een verhaal, een poëtische vertelling waarin muziek en tekst in elkaar vervloeien. Een verhaal waarin een symbolisch-mythologische laag versmelt met een volkse vertelling van het leven van de gewone man op Testerep: de bij voorbaat verloren strijd tegen het water.
Koop hier je tickets voor de première van Testerep.
Testerep maakt deel uit van het Weekend van de Zee, ontdek hier het hele programma.
