Scholen

Het artistieke werk van Kurt Demey is doordrongen van surrealisme en symboliek. Na zeven jaar studies over goochelkunst, gebruikt hij in zijn voorstellingen technieken uit de wereld van illusie en mentalisme. Hans Beckers’ fascinatie voor alledaagse geluiden vertaalt zich in klanksculpturen en zelfgebouwde instrumenten. De wereld van illusie en mentalisme wordt verweven met die van beeldend werk en performance. Met gebruik van natuurelementen is Ritselingen een zoektocht naar een magische beleving voor en door het publiek.

In KORROL componeert de acrobatische architect Jonas Bolliger de ruimte met kilo’s beton. Hij bouwt torens en de torens veranderen in een stad, een verlaten vlakte, een mens. Maar steeds als hij de laatste steen probeert te leggen, blijkt zijn werk onaf. Hij balanceert op wankele torens en springt op zijn handen van steen naar steen. In duet met een massieve bal scheert hij rakelings langs het publiek. Een belevenis voor de allerjongsten en iedereen die jong van geest is.

Een escapistisch delirium van een verdwaalde puber die antwoorden zoekt in de krochten van het web. Zit Alice vast in the afterlife of is het een zelfgeconstrueerde wereld van een veranderende puber die op zoek gaat naar zichzelf? Of loopt ze weg van haar veranderende (fysieke) zelf, haar ouders en the real life dat te groot is om te bevatten?

Dinsdag.org is een jong theatercollectief bestaande uit Jeff en Bas of Bas en Jeff. Ze staan in voor de bevordering van zinnige onzin in een samenleving.

Permit, oh permit my soul to rebel is het derde deel van Side-Show’s Trilogie van de verbeelding. Na Wonders (2013) en Spiegel im Spiegel (2017) zet het gezelschap hier circus in als collectieve droommachine. Op scène vormen honderden kussens een cirkel waarin het publiek plaats kan nemen. Op, onder of in de kussens dromen we over de (on)mogelijkheid der dingen. Zo wordt de voorstelling een tijdelijke schuilplaats voor ontspannen rebellie.

Permit, oh permit my soul to rebel is een relaxed performance.

Er is haar dat hard of traag groeit.
Er is haar met rare kleuren.
Er is haar dat ‘s nachts een eigen leven leidt.
Er is haar dat graag spaghetti eet.
Er is haar dat vlotjes vijf wereldtalen spreekt.

Wie bepaalt wat normaal is? En is normaal niet net heel raar? Deze speelse, weerbarstige voorstelling zit vol personages met rare lichaamsbegroeiing, rare hersenkronkels, rare gewoontes, rare angsten en rare dromen.

Wie is die man? Ensor zelf? Hij doolt door het theater en gaat op zoek naar zijn maker. Hij spreekt wartaal. Hij wil weten wie hij is. Is hij oude adel, vergane glorie, of gewoon niemand?

Het is het verhaal van een onstuimige kunstenaar die, door niemand begrepen, zijn eigen weg volgt, wars van alle toegevingen. Om te eindigen als baron, als trofee. Achter het masker zit een man die zichzelf niet begrijpt.

Ensor est un fou is geen vertelling, geen biografie, geen documentaire. Het is een kunstwerk. Oostendenaar Dries Vanhegen schrijft, vertaalt, hertaalt en speelt Ensor. Oostendenaar Serge Feys componeert de muziek die live wordt uitgevoerd door een band.

Ensor, muzikaal gesproken is gebaseerd op de nieuwe gedichtenbundel van de gelauwerde jeugdschrijver Guy Didelez, met prachtige tekeningen van Caryl Strzelecki, waarin het leven van James Ensor op een creatieve en beeldende manier wordt voorgesteld. Vier muzikanten van het muziekensemble Dimlicht brengen de muziek uit het ballet La Gamme d’Amour, gecomponeerd door James Ensor zelf, gearrangeerd voor de kleurrijke bezetting van klarinet, trompet, cello en harp. Dit alles wordt samengebracht in een alomvattend verhaal door verteller Tom Van Outryve, die je door het levensverhaal van de kunstenaar uit Oostende gidst.

Wes toerde de wereld rond en werkt voortdurend aan vernieuwende jongleertricks. Omringd door een opblaasbaar decor en begeleid door pompende beats, toont hij unieke tricks geïnspireerd op sensationele achtbanen.

Rollercoaster is een voorstelling over het verlangen naar vrijheid, plezier en veiligheid. Wes Peden gebruikt hypermodern pop-punk jongleren om de balans tussen vrijheid en veiligheid te verbeelden. Een niet te missen internationale topvoorstelling!

Deze voorstelling laat zien dat je ook dingen kunt laten ontstaan door eerst andere dingen kapot te maken. Diarree is mijn lievelingskleur combineert explosief theater met beeldende kunst, actionpainting en muziek.

In Diarree is mijn lievelingskleur slaan Studio Julian Hetzel en Theater Artemis de handen ineen om te laten zien dat ook vanuit destructie schoonheid kan ontstaan.

Lander is altijd vrolijk. Zelfs als hij tegen de lamp loopt. Of als hij zijn voet stoot aan een steen. Ook dan blijft Lander vrolijk. Thomas is nooit vrolijk. Vooral niet als je hem een knuffel geeft. Of als je hem kriebelt achter zijn oor. Man toch, vermoeiend hoor, Thomas of Lander zijn.

Heeft hier ooit, héél lang geleden, een dinosaurus rondgelopen?
Waren dino’s eigenlijk gigantische kippen?
Hoe smaakt een prehistorische omelet?
Zijn alle dino’s uitgestorven?
Waar zijn al die dode dino’s gebleven?
Verpulverd tot zand?
Zitten er dinodeeltjes in de zandbak op school? 
Tussen mijn tenen? 
Tussen mijn tanden?
Zitten er dinodeeltjes in mij?
En ben ik dan ook een dino?

Jonas Baeke en Mats Vandroogenbroeck sluipen een dolgedraaid kinderhoofd binnen. Ze gaan op zoek naar de alledaagse verwondering die de kleinste kinderen en de grootste filosofen met elkaar delen. Gaandeweg raken ze verstrikt in harige hersenspinsels, veelhoekige denkkaders en onvoorziene gedachtenkronkels.

Alle hoofdsteden van de wereld. Alle onderdelen van een fiets. Alle betekenissen van het woord ‘niets’. De vierkantswortel van 144. Je leert veel op school, maar ben je er ook wat mee? Wat moet een mens echt weten om te kunnen leven?

In BAS. buigt BOG. zich over de basis, de baslijn, de grondtoon van het leven. Het is een popconcert dat ‘alles wat je hoort te weten’ op losse schroeven zet.

De Grote Post zwiert opnieuw de deuren open voor een tactiel parcours voor onze kleinste bezoekers. Baby’s en peuters kunnen komen spelen, rondkruipen, voelen, kijken, ervaren… en vooral veel ontdekken op hun eigen manier.

Voor deze editie bouwt theatermaker, lichtdesigner en scenograaf Michiel Soete een speelparadijs rond James Ensor. Zo vieren we samen met de allerkleinsten het Ensorjaar ook in ons huis. 

Rook uit de punt. Woont daar iemand? Licht in de driehoek. Er klinken vogels. Er blaft een hond. Komt de zon op? Knipt een schaar de maan weg? Wolken vliegen van het blad. De maan valt op de tent. En wordt een kano. De lucifer is een roeispaan. De papieren rivier kolkt. De zon komt op.

PAPIERLIED is een beeldende kleutervoorstelling die begint bij een kleine, onopvallende boekenkast. Langzaamaan ontvouwt er zich een bijzondere wereld vol schaduwspelen, pop-upmaquettes, objecten, klank en licht. Zo wekken de spelers een papieren universum tot leven. Ze vouwen, knippen, scheuren en belichten. PAPIERLIED is een visuele reis die helemaal anders eindigt dan ze begint.

Opzwepende klanken brengen iedereen in trance. Een intiem en mysterieus muzikaal pad voert ons naar een vrolijke baslijn. Die blaast de dansers naar alle richtingen van het podium. Ook de kinderen mogen mee zweven. De muziek en de dans zijn zo aanstekelijk dat je onmogelijk stil kan blijven zitten. Wie wil, kan mee dansen op het podium. Van traag naar snel, van hoog naar laag. De muzikanten en de dansers nemen je mee naar een super feestelijke funky finale. Let the party begin!

De liedjes gaan over een ijdele kalkoen, een geduldige slak en een walsende walvis. Over vriendschap, over dansen, over het leven zelf.

Zangeres Esmé Bos en muzikant Bart Voet brengen samen met Geert De Wit (techniek & vormgeving) hun theatrale verbeelding van de combinatie DIER en LIED en nemen het publiek mee in een klankrijke en poëtische wereld.

Trillingen brengen nieuwe dingen voort. Het heelal, een breiwerk, een beeldhouwwerk, een kind, een internetverbinding. Yinka Kuitenbrouwer schrijft en speelt een nieuwe tekst over onze relatie tot de objecten die ons omringen. Wannes Deneer stapelt objecten op vibrerende sokkels: van breinaalden tot stortbakken, van jerrycans tot koffiekopjes. De beeldende stapelingen trillen: er ontstaat geluid, minimale muziek, luistertechno.

RrrRrrrrRrrrrrrrr speelt op diverse locaties waar dingen worden gemaakt of gerepareerd. Logischerwijze gaan we dus naar de collega’s van O.666, de proeftuin voor circulaire economie op de Oostendse Oosteroever. Op deze locatie worden objecten van die specifieke plek geïntegreerd in de voorstelling. Zo trilt elke voorstelling anders. Met RrrRrrrrRrrrrrrrr zetten Wannes en Yinka door trilling, woord en beeld de mens tussen de dingen, als trillend lichaam tussen andere trillende lichamen.

In copresentatie met KAAP
Met dank aan O.666

Ergens op de planeet SHINE! woont Caniche Royal. Ze houdt van alles wat schittert en blinkt. Haar grote idool is PomPom Glitter. Ze draagt de kleren waarin Glitter schittert, in de oogverblindende kleuren die Glitter zo goed staan. Ze loopt als Glitter, koopt als Glitter, hoopt op een flitsend leven als dat van Glitter, en zucht: waarom kan ik niet zijn zoals Zij? Stilaan verliest Caniche alle hoop. Alle goesting. Alle glans. Tot er, vanuit het eindeloze universum, iemand opduikt, als bij toeval en onverwacht. Iemand die met zijn zachte gloed alles in een ander daglicht zet…