“Ik heb graag dat ze mij tegenspreken”

Zeer blij dat we tijdens KIEM theatermaker Kevin Trappeniers mogen ontvangen met de première van Field of View. Het thema: de zeer actuele vraagstukken rond polarisatie en hoe daarmee om te gaan.

Interview - Phéline Thierens

Voor Field of View nodigde je voor het eerst andere kunstenaars uit: schrijver en theatermaker Freek Mariën en geluidskunstenaar Stijn Demeulenaere. Hoe ziet jullie samenwerking eruit?

Kevin: “Ik werkte daarvoor meestal alleen, maar wilde mijn praktijk eigenlijk al langer openstellen voor feedback en input van andere kunstenaars. Eerst zijn we elk apart materiaal gaan maken. Ik verzamelde beelden en ideeën voor de scenografie, Freek schreef op zichzelf en Stijn ging field recordings maken. Dat zette onmiddellijk onze uiteenlopende disciplines en perspectieven in de verf.” 

“Daarna zochten we naar aanknopingspunten - hoe klein ook - om dat materiaal aan elkaar te verbinden en leesbaar te maken voor een publiek.  Spannend om zo met andere media, waar ik zelf weinig van ken, om te gaan.”

“Met Stijn zocht ik bijvoorbeeld naar hoe we leven in een stedelijke context, waar zoveel mensen elke dag door elkaar heen krioelen, vertaald krijgen. Hoe capteren we die stadssymfonie van alle dagen?”

“Ik heb zelf een achtergrond in taal- en letterkunde, al maak ik heel beeldend, abstract werk. Het werk van Freek is een stuk concreter, en tekst als uiting en middel in onze huidige samenleving fascineert ons allebei. Hoe vinden we in de woorden die vandaag langs alle kanten op ons worden afgevuurd een gemeenschappelijk verhaal?”

“Ik zie mijzelf als de dirigent”

Hoe moeilijk was het om die verschillende perspectieven te verzoenen?

Kevin: “Niet moeilijk, wel heel interessant én van groot belang. Ondanks het vele falen en een paar botsingen, blijf ik het belangrijk vinden om alle meningsverschillen te omarmen. Een dialoog op te starten. Stijn wilde bijvoorbeeld per se een vals klinkende kinderpiano in de voorstelling krijgen, waarop ik absoluut nee zei. Toch bleef hij proberen en moesten we meerdere gesprekken voeren over waarom wel of niet (lacht). Ik heb eigenlijk wel graag dat ze mij tegenspreken.”

“Het idee rond perspectieven verenigen wilde ik trouwens doorheen het hele proces volhouden. Dus nodigde ik performers van verschillende afkomsten, leeftijden en geslacht uit.”

Welke rol neem jij op in dat proces?

Kevin: “Ik zie mijzelf als de dirigent. In een orkest weten alle muzikanten zelf hoe hun eigen instrument het best klinkt. De dirigent overziet alles en probeert van het geheel een symfonie, of misschien beter polyfonie, van verschillende stemmen te maken. Zo zie ik de voorstelling, als een soort partituur.”

“Onze wereld wordt tegenwoordig sterk vanuit taligheid gestuurd”

Vanwaar het thema 'perspectieven'?

Kevin: “Eigenlijk was mijn allereerste insteek de auto-immuunziekte die ik heb. Mijn lichaam herkent zijn eigene noden, maar valt zichzelf toch aan. Dat idee vond ik gek, en al zeker als je het extrapoleert naar mensen algemeen gezien. We weten soms wat goed is voor ons, maar wat vreemd is of niet in het kader past, stoten we af. Dat kader is uiteindelijk maar een gedachteconstructie.”

“Onze wereld wordt tegenwoordig dan ook nog sterk vanuit taligheid gestuurd. Er zijn precies vaak maar twee kanten aan een verhaal: als je je niet achter de ene schaart, moet je je wel bij de andere aansluiten. Durven proberen om ook een andere kant te horen, dat vind ik belangrijk. In plaats van je af te zonderen van alles wat een andere mening is te zeggen: ik luister. En luisterbereidheid aan beide kanten natuurlijk.”

Tot slot misschien een tipje van de sluier. Je werk valt moeilijk te labelen: wat krijgen we dit keer te zien?

“Het kan zijn dat je iets anders hoort dan je ziet. Of iets anders ziet dan je hoort. Maar vooral personages die op zoek naar zichzelf zijn in een wereld die geen rust vindt in vervreemding.”

Tickets voor Field of View van Kevin Trappeniers op KIEM op 2 oktober.