Mijn lieve lijf

Over de krassen op je ziel en de littekens op je lijf. Over milder oordelen over je eigen lichaam, en dat van anderen. Over hoe dansen je jong houdt en er tegelijk geen leeftijd op staat. Over dansen als een taal zonder woorden. Over botsen op de beperkingen van je lijf, en het omarmen van gehavende benen. Over topsport en je lichaam tot het uiterste forceren. Over een lijf dat alle ballast van zich afwerpt wanneer het danst. Over hoe dansen je verbindt met jezelf, maar ook met anderen. Over vallen en herstellen. Over zichtbare en onzichtbare littekens. Over de verschillende ‘ikken’ die huizen in een lichaam. Over de zin en onzin van schoonheidsreclames. Over hoe belangrijk het is jezelf weerspiegeld te zien in de schermen die ons omringen. Over de blik van de anderen. Over de bevestiging die we vaak zoeken online. Over thuiskomen in een lichaam dat schuurt, veroudert, je in de steek liet, herstelt …

Afgelopen jaren werkte Lieve Blancquaert aan een drieluik over de wezenlijke momenten in het leven van de mens: Birth Day, Wedding Day en Last Days. Een intieme kijk in het leven van mensen op de drempel van het leven, of met de eindstreep in het gezichtsveld. In het voorjaar van 2023 liet ze samen met vriendin en regisseur Nathalie Basteyns de documentairereeks Mirakel nr. 71 op de wereld los. Een visueel verslag van hun roadtrip naar Lourdes.

In een vorig leven kickte Gitte Haenen zich een weg naar de top als thaibokser. Na een zware blessure, talloze operaties en aanhoudende pijnen verloor ze haar onderbeen. Het was de sport die haar redde en haar hielp om haar beperking te aanvaarden. Als paralympische atlete baande ze zich opnieuw een weg naar de topsport, deze keer in de atletiek. Op het WK atletiek in 2019 behaalde ze zilver in het verspringen en brons op de 100 meter. Vorig jaar nam ze noodgedwongen afscheid van de topsport. Vandaag vuurt ze anderen aan, als G-sportcoach in twee revalidatiecentra. “When life punches you, punch back harder.” Laat je inspireren door haar veerkracht.