A tribute to a man called Moondog

Roland Van Campenhout en zijn ‘WafWafBand’, dat zijn onder meer Mirko Banovic (Arno, Arsenal), Serge Feys (Arno), Patrick Riguelle en Isolde Lasoen (Daan, The Happy), brengen een eigenzinnige ode aan Moondog, een bijzondere Amerikaanse artiest.

Moondog (geboren als Louis Thomas Hardin in 1916) werd blind in zijn jeugd, bij de ontploffing van een dynamietstaaf, maar liet dat niet in de weg staan van zijn muziek. Hij leefde lang in New York waar hij zich als dichter en straatmuzikant met zelfgemaakte instrumenten op de hoek van 53rd and 6th Av. posteerde, uitgedost in viking-tenue en met lange baard.

Een stukje New York in De Grote Post

Moondog experimenteerde met omgevingsgeluiden vanop de straat en in de metro, om zo tot een knotsgekke kruising te komen tussen jazz, klassiek en spoken word. Zijn invloed reikt van Steve Reich over Tom Waits tot Anthony and The Johnsons. 

“Zoals toeristen The Empire State Building gingen bekijken, zo gingen ze ook naar Moondog,” zegt Roland, “Hij was een figuur, maar tegelijk ook een vakman, een klassieke componist die partituren kon schrijven.”

Lees in Knack van 17.08 hoe andere muzikanten Moondog als voorbeeld beschouwen.

Down Beat magazine, 'de Amerikaanse bijbel' voor jazz en bluesmuziek zag de band aan het werk tijdens Gent Jazz en was laaiend enthousiast:

"Once the set began to unwind, it was clear that the marriage of Moondog’s clattering folk-art pieces were completely suited to Roland and his band’s stylistic tics ... Belgian percussionist Isolde Lasoen was a strong asset to the group, not just for her expert drumming but also for her vocal harmony contributions to the Moondog chanting. This was an exceptional, and continually surprising, look at the strange outsider output of this unique American composer." (Down Beat magazine)

"Roland hield zich op de achtergrond om zijn collega's te laten schitteren. Isolde Lasoen legde verfijnde ritmes onder Moondogs composities, Patrick Riguelle nam de poëtische parlando's voor zijn rekening. De warme toetsen van Serge Feys en de groovy bas van Mirko Banovic overgoten het geheel met een funky saus." (De Standaard)

"Behoorlijk indrukwekkend om te zien hoe deze artiesten hun eigen persoonlijkheid verwerkten in de muziek van Moondog. Tegelijk werd je omvergeblazen door de muzikale superioriteit van Moondog zélf, die abstracte jazz en funky blues ventte als een excentrieke popster." (De Morgen)